به گزارش مهر، محمد بابایی، شهروند قمی می‌گوید:«به عنوان مثال، پیاده‌روسازی نشده؛ ورودی مجتمع‌ها خاکی است. فضای سبز نداریم. فشار آب کم است. تاکسی و اتوبوس‌ها به این منطقه سرویس‌دهی نمی‌کنند. آسفالت خراب است. تردد کامیون‌ها آسایش را کم کرده و سگ‌های ولگرد احساس امنیت را از بین برده‌اند. نانوایی نداریم. اغذیه‌فروشی فاصله بسیاری تا مجتمع‌ها دارد.
بلوار آنقدر باریک است که تردد 2خودرو همزمان از یک‌سو ممکن نیست.» در اینجا گویا زندگی را باید با حداقل‌ها ادامه داد. 20دقیقه تا هر ایستگاه اتوبوس و تاکسی فاصله هست. بلوار بهشت پردیسان صدها خانوار را هم‌اکنون در خود جای داده و اگر تمام مجتمع‌های آن به متقاضیان واگذار شود، این رقم به چند برابر می‌رسد اما هنوز از حداقل امکانات رفاهی و خدماتی خبری نیست. وضع بد ساخت بلوار و تنگ‌نظری در تقسیم فضاها هم موجب شده بسیاری که واحدهای خود را از تعاونی‌ها تحویل گرفته‌اند، تمایلی به ساکن‌شدن در آن نداشته باشند.
